Jannis Gumas

 

Μικρό μου ποίημα
(Για τον Talât Sait Halman )

Μικρό μου ποίημα
πες χαίρετε στον καλό κύριο
από την Ίσταμπουλ
τον κύριο που σε μεταφράζει
από τα έρημα ελληνικά
στη μοναξιά των τουρκικών.
Μην είσαι ντροπαλό
-ω μη φοβάσαι-
το ξέρει ότι ο καθένας πρέπει να΄ναι
πατριώτης στο δικό του ποίημα.

Δώστε τα χέρια.
Αντλείστε αλληλοϋποστήριξη.
Είναι πρόθυμος
να οργώσει τη βραχυλογία σου
να στηρίξει τις αποστρόφους σου
να αναθεωρήσει τα κόμματά σου
να σεβαστεί τις τελείες σου.

Μικρό μου ποίημα,
ο καλός κύριος από την Ίστανμπουλ
είναι κι αυτός ποιητής.
Στους στίχους του τα πουλιά είναι τόσο γεμάτα δέος
ώστε δεν τραγουδάνε.
Δε βλαστημάει και δε συνοφρυώνεται
ούτ΄ έχει ακούσιο φθόνο
ούτε ατενίζει σαν τ΄αγάλματα
προς την παράλυση
ενός μέλλοντος
χωρίς κανένα μέλλον.

Μικρό μου ποίημα
μην κλαις.
Τα δάκρυα τα μεταφράζουν δάκρυα

λεκιάζοντας τη γλώσσα.
Βέβαια
υπάρχει λέξη
για την «αγάπη»
στα τουρκικά!

Δε θα προδώσει το νόημά σου,
δε θα μειώσει τη δύναμη και το πάθος σου.
Μη
γυρίζεις    
την πλάτη σου,
μικρό μου ποίημα!
Όταν η πένα ξύνει το χαρτί για τελευταία φορά
είναι το τέλος
όλων των ήχων
που υπάρχουν.

*

Mein kleines Gedicht
(für Talât Sait Halman)

Mein kleines Gedicht,
begrüße den guten Mann
aus Istanbul,
den Herrn, der dich übersetzt
aus dem öden Griechisch
in die Einsamkeit des Türkischen.
Sei nicht schüchtern
— ach, hab keine Angst —
er weiß, dass jedermann ein Patriot sein soll
in seinem eigenen Gedicht.

Gebt euch die Hand!
Schöpft Kraft aus einander!
Er ist bereit,
durch deine kurzen Worte zu pflügen,
deine Apostrophe zu stützen,
deine Kommas zu transformieren,
deine Punkte zu respektieren.

Mein kleines Gedicht,
der gute Mann aus Istanbul
ist selbst ein Dichter.
In seinen Versen sind die Vögel so voller Ehrfurcht,
dass sie nicht singen.
Er flucht nicht,
er runzelt nicht die Stirn,
kein Neid befällt ihn,
er starrt auch nicht wie die Statuen
auf die Lähmung
eines Futurs
ohne irgendeine Zukunft.

Mein kleines Gedicht,
weine nicht.
Die Tränen werden in Tränen übersetzt

und hinterlassen Flecken auf der Sprache.
Natürlich gibt es ein Wort
für "Liebe"
im Türkischen!

Er wird deinen Sinn nicht verraten,
er wird deine Kraft nicht mindern und deine Leidenschaft.
Wende
ihm nicht
den Rücken,
mein kleines Gedicht.

Wenn der Füller das letzte Mal auf dem Papier kratzt,
ist das das Ende
aller Töne,
die es gibt.

*

Φροντίδα

Κάποιος μπάλωσε τον ουρανό στο παράθυρό μου.
Εσύ μητέρα;

Θες τα πουλιά
ν΄αποτυπωθούν
στις εκτάσεις της ψυχής μου,
θες τ΄άστρα να πληρώσουν
τις υπεραστικές συνδιαλέξεις μου
με την αιωνιότητα,
θες η ζωή όλων
να εκβάλλει
μες στην γραμμή της παλάμης μου.

Αχ μητέρα!
Πώς να διαφύγω την φριχτή απόγνωση
κι απ΄τις δυο πλευρές του μπαλώματός σου…

*

Fürsorge

Jemand hat den Himmel in mein Fenster geflickt.
Warst du das, Mutter?
Du willst, dass die Vögel
sich in die offenen Felder meiner Seele
prägen,
du willst, dass die Sterne
meine Ferngespräche
mit der Ewigkeit bezahlen,
du willst, dass das Leben aller
mündet
in die Linie auf meiner Handfläche.
Ach, Mutter!
Wie soll ich der furchtbaren Verzweiflung entkommen,
auf beiden Seiten deines Flickens?

*

Πρωινό τραγούδι

Ο τσιγαρόβηχας της μητέρας είναι το ξυπνητήρι μου΄
Όπως με γέννησε, με ξυπνά.
Έχω κι έναν πατέρα. Σπάνια τον φέρνω στο νου μου.
Τούτη τη στιγμή, κάπου στον κόσμο
Θα πρέπει να τραβά το καζανάκι.

*

Morgenlied

Der Raucherhusten meiner Mutter ist mein Wecker.
So, wie sie mich geboren hat, weckt sie mich.
Einen Vater habe ich auch. Der kommt mir selten in den Sinn.
Sicher zieht er in diesem Moment
irgendwo auf der Welt die Klospülung.

*

Η ζωή του ποιητή

Όχι τόσο ανηφορική
όσο ορθοστασία
καθ΄όλη τη διαδρομή.

Πιο πολύ τον έσυραν σ΄αυτήν
παρά
την έζησε.

Μεγάλωσε ξαφνικά
δραματικά
από έλλειψη παιδικής ηλικίας.

Αγωνίστηκε
για  χάρη του προσωπείου κάποιου άλλου
όσο και για το δικό του.

Ήταν το θύμα που ανέβαινε στην αγχόνη
κι ο δήμιος που κατέβαινε
απ΄αυτήν.

Ήταν ένα βέλος καθ΄οδόν προς
το στόχο του
κι ο περίγελός του.

Έγραψε
με το χέρι του
σαν καρδιογράφημα.

*

Das Leben des Dichters

Nicht dass der Weg steil gewesen wäre,
aber die gesamte Strecke aufrecht zu gehen...

Er wurde da mehr hineingezogen,
als dass er es selbst gelebt hätte.

Mit erschreckender Plötzlichkeit wurde er
aus Mangel an Kindheit erwachsen.

Er war der Delinquent, der auf das Schafott hinauf-,
und der Henker, der hinabstieg,

war ein Pfeil auf dem Weg ins Ziel
und dabei machte er sich darüber lustig.

Wenn er schrieb,
sah seine Handschrift aus wie ein EKG.

*

Ο τελευταίος επιβάτης

Ο γαλανός ουρανός αναπαύεται ψηλά΄
όχι όμως και το γαλάζιο λεωφορείο
που παρασύρει στο διάβα του ένα δυο φύλλα.

Το γαλάζιο λεωφορείο
πρέπει να καλύψει δεκαεπτά χιλιόμετρα
πριν αποζημιωθεί ο τελευταίος επιβάτης
για ό, τι χάνεται στον καθρέφτη του οδηγού.

Ο τελευταίος επιβάτης
(τα πιασμένα πόδια του έχουν δυνάμεις
μόνο για να μουδιάζουν)
μ΄ένα εισιτήριο τη θέση του κρατάει
στον κόσμο αυτό.     

*

Der letzte Fahrgast

Der blaue Himmel ruht hoch oben,
nicht so der blaue Autobus,
der ein, zwei Blätter mitreißt auf seine Fahrt.

Der blaue Autobus
muss noch siebzehn Kilometer schaffen,
bevor der letzte Fahrgast entschädigt worden ist
für das, was verlorengeht im Spiegel des Fahrers.

Der letzte Fahrgast
(seine steifen Beine haben nur noch Kräfte genug,
um einzuschlafen)
mit seiner Fahrkarte hat Anspruch auf einen Platz
in dieser Welt.

*

Βάπτισμα

Και καθώς ο ιερέας
βύθισε το βρέφος
στην κολυμπήθρα,
προσευχήθηκα να μην γίνει η σάρκα
μουσαμάς για το πνεύμα.

Και καθώς ο ιερέας
ύψωσε το βρέφος
από την κολυμπήθρα,
τη σάρκα είδα και αρετήν
αναγνώρισα εις εαυτήν.

*

Taufe

Als der Priester
den Säugling ins Taufbecken
tauchte,
betete ich, dass das Fleisch nicht
zur Leinwand werde für den Geist.

Und als der Priester
den Säugling aus dem Taufbecken
hob.
sah ich das Fleisch
und erkannte Tugend in ihm.

*

Μικρή λυπητερή ιστορία
Η μαμά γκρινιάζει πάντα για τη ζέστη,
γκρινιάζει για το κρύο. Επιθυμεί
τον Αύγουστο θερμοκρασίες Δεκέμβρη,
τον Δεκέμβρη θερμοκρασίες Αυγούστου.

Δεκέμβρη είν΄η γιορτή της,
Αύγουστο η δική μου πέφτει.
Η θερμοκρασία δωματίου δεν είναι ποτέ σωστή
για ν΄ανοίξουμε μαζί ένα μπουκάλι κρασί.   

*

Kurze traurige Geschichte

Mutter nörgelt immer über die Hitze
und nörgelt über die Kälte.
Im August will sie Dezember-Temperaturen,
im Dezember August-Temperaturen.

Ihr Geburtstag ist im Dezember,
meiner fällt in den August.
Die Temperatur zuhause ist niemals richtig,
um gemeinsam eine Flasche Wein zu öffnen.

*

Πρόθυμος

Δεν είμαι άνθρωπος. Μια γεωγραφία είμαι.
Ο κόσμος δεν ρωτάει τι κάνω.
Προτιμούν να ταξιδεύουν μέσα μου.
Το σύμπαν πρέπει να ψάχνω
ώστε να βρω απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.
Για την άγνοιά τους πρέπει να είμαι το καθετί,
από θέρετρα και κέντρα ψυχαγωγίας
μέχρι υπαίθρια ζωή. Χρειάζεται να βρίσκομαι εκεί
που ανταμώνουν ό, τι τελειώνει και ό, τι αρχίζει.
Και πάντα πρόθυμος,
την καρδιά μου μοιράζοντας στα δυο,
και σαν φωτιά που διαρκεί πέρα από τη φλόγα της,
ψάχνω για μέρα, μια μέρα της ζωής μου.     

*

Verfügbar

Ich bin kein Mensch.
Ich bin eine Landkarte.
Die Welt fragt nicht danach, wie es mir geht.
Sie ziehen es vor, sich in mir herumzutreiben.
Ich muss das Universum durchsuchen,
um Antworten zu finden auf ihre Fragen.
Wegen ihrer Unkenntnis muss ich alles sein,
von den Urlaubsorten über die Vergnügungszentren
bis hin zum Landleben. Ich habe mich da zu befinden,
wo das, was endet, und das, was beginnt, einander begegnen.
Und immer verfügbar,
mein Herz entzweireißend,
und wie ein Feuer, das jenseits seiner Flamme andauert,
suche ich für einen Tag
einen Tag meines Lebens.