Kiki Dimula

Ασυμβίβαστα

Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.
Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.
Γι΄αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου ν΄αποτελειώνω.

**

Unvereinbarkeiten

Alle meine Frühlingsgedichte
bleiben unvollendet.
Schuld daran ist, dass der Frühling es immer eilig hat.
Schuld daran ist, dass meine Lust darauf immer zu spät kommt.
Das zwingt mich,
jedes meiner Frühlingsgedichte
in einer eher herbstlichen Zeit zuende zu bringen.

****

Ο πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν, στην αρχή ενικός
αριθμός και μετά πληθυντικός: οι φόβοι.
Οι φόβοι για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού, ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

**

Plural

Die Liebe, Substantiv
(sehr substantiell), Singular,
Genus nicht femininum nicht masculinum,
aber wehrlos.
Plural: Wehrlose Lieben.

Die Angst, Substantiv, zu Beginn Singular,
danach Plural: Die Ängste.
Die Ängste von hier an für immer.

Die Erinnerung, Nomen Probrium der Schmerzen,
Singular, ausschließlich Singular und indeklinabel.
Die Erinnerung, die Erinnerung, die Erinnerung.

Die Nacht, Substantiv,
Genus femininum, Singular.
Plural: Die Nächte.
Die Nächte von hier an für immer.

****

Έκλειψις

Παρατηρήσατε το φαινόμενό μου;
Την ολική μου, επιτέλους, έκλειψη;
Είχα ένα ιδιόκτητο διακριτικό στερέωμα,
προσωπικής μου χρήσεως,
που, διατρέχοντας το, έγραφα στίχους:
εν ολίγοις διένυα ευπρεπώς τη μοίρα μου.
Χθες λοιπόν, περί την δωδεκάτην βραδινήν,
χωρίς καμιά ορατή αιτία,
εγώ, ο λυρικός μικρός πλανήτης,
έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη.

**

Eklipse

Habt ihr dieses Phänomen an mir beobachtet?
Dass ich endlich vollkommen verdunkelt wurde?
Ich hatte ein Firmament für mich allein,
unauffällig, zu meinem eigenen Gebrauch,
und schrieb Verse während ich
auf meiner Bahn hindurchlief.
Kurz: Ich erfüllte mein Schicksal mit Anstand.

Gestern also, gegen die zwölfte Stunde der Nacht,
ohne irgendeine erkennbare Ursache,
erlitt ich, der kleine lyrische Planet,
eine fast völlige Verdunkelung.

****

Εν πτωχεύσει

Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα.
Νεότερη κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες.
Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις μάζευα
πού μεταποιούσα εύκολα σε πρωτοτυπίες και παραφορές.
Στρωμένη δουλειά. Ευπορούσα. Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο.
Ίσα ίσα τα προς το ζην: επιβαίνω του ανέργου χρόνου μου
κι εκτελώ μικρά δρομολόγια για λίγη αναδρομή
στα εύκρατα της νεότητός μου επαγγέλματα.

**

Konkurs

Ich bin jetzt so gut wie beschäftigungslos.
Als ich jünger war erzeugte ich vor allem Proteste.
Aber ich sammelte auch gebrauchte Umstände,
die ich leicht umändern konnte in Originalitäten und Gefühlsausbrüche.
Das brachte was ein. Ich war wohlhabend.
Jetzt widme ich mich dem Nutzlosen.
Das reicht gerade mal zum Leben:
Ich besteige meine arbeitslose Zeit
und mache kleine Ausfahrten zu kurzen Rückblicken
auf die gelinden Tätigkeiten meiner Jugend.

****

Πάσχα, προς Σούνιον

Η θάλασσα ψύχραιμη και ασύσπαστη,
λες κι απ΄τις άκρες της
σφιχτά την έπιασ΄η στεριά και την τεντώνει.
Στην άκρη του γκρεμού,
που συγκρατεί το θέαμα,
ευωδιάζει ο ίλιγγος
κατρακυλούν αυτοκτονίες…
Αριστερά, η εποχή, σε μια ακατάσχετη επιφοίτηση χρωμάτων.
Κι εκεί, προσκυνητάρι κατηφές,
έναν Χριστό, μη αναστάντα προφανώς, εγκλείει.
Γιατί στεφάνι εκ πλαστικού επάνω του
ακόμη ξεχασμένο
το πάθος της Σταυρώσεως παρατείνει.
Περί διαγενομένου του Σαββάτου,
Μαγδαληνής, Σαλώμης, και αρωμάτων ιδέαν δεν έχει.
Σύμπτωσις: Κι απ΄την καρδιά μου
ο λίθος ουκ αποκεκύλισται΄ ην γαρ μέγας σφόδρα.

**

Auf dem Weg nach Sunion zu Ostern

Das Meer ist gelassen und unzerrissen,
als hielte das Festland es
fest an den Rändern und spannte es auf.
Am Rande des Abgrunds,
der diesen Anblick zusammenhält,
duftet der Schwindel,
rollen Selbstmorde herab...
Links, die Jahreszeit,
in einer unendlichen Ausgießung von Farben.
Und dort ein kleiner geduckter Bildstock
schließt einen Christus ein, der
offensichtlich nicht auferstanden ist,
da ein Kranz aus Plastik noch
vergessen darauf liegt
und das Leid der Kreuzigung verlängert.
Und vom vergangenen Sabbat,
von Magdalena, Salome und den Wohlgerüchen
hat er keine Ahnung.
Zufall: Auch von meinem Herzen
ist der Stein nicht herabgerollt. Denn er war gewaltig groß.

****

Εν τέλει

Έπειτα από γερή φιλονικία
μεταξύ τους
να γίνει πιο σύντομη,
την είχε πείσει,
πιο τελειωμένη.
Να καταργήσει
τις μακρηγορίες των ονείρων,
και να κρατήσει την ετυμηγορία τους.
Την είχε πείσει.
Ο χρόνος.

**

Schließlich

Dann, nach hartem Ringen
zwischen ihnen beiden darum,
dass sie kürzer werden sollte
und endlich vollendet,
hatte sie sie überzeugt,
die Weitschweifigkeit der Träume
abzuschaffen,
und deren Urteil
festzuhalten.
Sie hatte sie überzeugt.
Die Zeit.

****

Ονειρικά

Η μέρα ξύπνησε.
Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της
και είδε τον κόσμο ακόμη πλαγιασμένο
με όνειρα και μαγγανείες της νύχτας.
Ανέβηκε τα βουνά, στους λόφους γλίστρησε,
και χύθηκε στην πολιτεία βιαστική.
Των δρόμων τα φανάρια έσβησε,
σκιές κρυμμένες στις αυλές και στις γωνίες έπνιξε,
κι αφού μοίρασε στους ανθρώπους
αγωνίες και προβλήματα
εις πέρας να τη φέρουν τους ανέθεσε.
Ύστερα την απουσία μου αντιλήφθηκε
(μιαν ευτυχία διαπραγματευόμουν ακόμα, μέσα στ΄όνειρο),
το κλειστό μου άνοιξε παράθυρο
και μ΄όλο της το βάρος πάνω μου έπεσε
τη διαπραγμάτευση έτσι διακόπτοντας.

**

Traumsachen

Der Tag erwachte.
Er stellte sich auf die Zehenspitzen
und sah die Welt noch im Bett liegen
mit den Träumen und Beschwörungen der Nacht.
Er stieg auf die Berge, glitt die Hänge hinunter
und brach mit Macht ein in die Stadt.
Er löschte die Straßenlaternen,
ließ die Schatten verschwinden in den Höfen
und an den Ecken,
und nachdem er die Sorgen und Nöte
an die Menschen verteilt hatte,
gab er den Auftrag, ihn zu Ende bringen.
Dann bemerkte er mein Fehlen
(ich verhandelte noch mitten im Traum über ein Glück),
öffnete mein verschlossenes Fenster,
warf sich mit seinem ganzen Gewicht auf mich
und unterbrach so die Verhandlungen.